Türkiye’ye tekrar aşık olmak için bu videoyu izleyin: In Turkey

Vincent Urban isimli bir oluşum “In Turkey” yani “Türkiye’de” başlıklı bu videoyu hazırlamış. Elleri dert görmesin, gerçekten çok hoşuma gitti. Hatta bazı bölümlerinde tüylerim diken diken oldu. Hani üstad Mehmet Akif “Verme dünyaları alsan da bu cennet vatanı” diyor ya, işte ilkokuldan beri ezbere tekrar ettiğimiz bu sözün gerçek anlamını idrak edebilmemiz için harika bir vesile olmuş. Ülkemizin, yani Kültür Bakanlığının bu gibi çalışmaları desteklemesi gerektiğine inanıyorum zira dünyalar kadar bütçe ayrılarak hazırlanan tanıtım filmlerinin bir çoğu ne yazık ki memleketin güzelliklerini vurgulamak konusunda bu tür samimi yapımlar kadar başarılı olamıyor.

2020 olimpiyatlarını kapmak için hazırladığımız şu filmi hiç unutamıyorum mesela. Rihanna’nın uyuşturucu kafasını övdüğü Diamonds parçasının, basketbol oynayan zencilerin, otantik mekanlarda bale yapan süper batılı kadınların, dahası Kapalı Çarşı damında bisiklet süren Danimarkalı / İsveçli görünümlü gençlerin İstanbul’u tanıtmak için son derece mantıklı seçimler olduğuna kim hangi şartlar altında karar vermiş yeminle anlayabilmiş değilim. Tamam kompleksli bir milletiz, “Allah -pardon ‘Tanrı’ belamızı versin ki biz de sizin gibiyiz, operasıydı balesiydi, festival filmlerine aşırı ilgi gösteren çok çağdaş insanıydı hepsi bizde de var. Ne olur bizi dışlamayın” diye haykırmak, çağlamak istiyoruz ve fakat atladığımız bir nokta var. Herifçioğulları zaten hayatlarının rutini olan bu tür sıradan şeyleri değil, otantik, bize has şeyleri, Türkiş lokumu, Türkiş kebabı görmek istiyorlar. Bak elin yedi yabancısı gelmiş In Turkey diye film çekmiş, içinde bir tane Kadıköy’de bale yapan kadın var mı? Yok. Çünkü bizde bizim sandığımız veya dünyaya sandırmak istediğimiz gibi Kadıköy’de bale yapan kadın yok. Adam tutmuş kırsalları çekmiş, balon gezilerini, kıraathaneleri, güpgüzel batılı görünümlü insanları değil, çirkin ama samimi insanları çekmiş. Gerçek neyse, onlarda olmayıp da bizde olan neyse onu çekmiş.

Bu insanlar tüm bunları çekip, izleyip, izlettirmekten keyif alıyorlarken, farklı ve ilgi çekici buluyorlarken biz neden hala “Yok yok, sizdeki neyse bizdeki de o” demekte ısrar ediyoruz, kendi kimliğimizi özgürce yaşamak yerine neden onlar gibi görünmeye çalışıyoruz anlayabilen varsa beri gelsin.