Otobüste yanıma oturup Fransa muhabbeti yapan adamlar

Bugün işten eve dönerken tıklım tıkış otobüste (ki İzmit’te midibüslere otobüs demek gibi yaygın bir alışkanlık var, birileri zamanında bunları çok fena keklemiş ama şimdilik uyandırmıyorum) en arka koltuktayken yanıma golf kulübünden fırlamış gibi görünen iki adam oturdu. Nayk çantalar, adidas ayakkabılar, ütülü sayılabilecek eşofmanlar, bilmem ne marka güneş gözlükleri derken dışardan bakıp “zengin adamlar spordan dönüyor” diyebilelim diye hiçbir masraftan kaçınmamış, konseptle ilgili her markanın en pahalı ürününü tedarik etmişlerdi.

Gelgelelim onlar da benim gibi fakirlerle birlikte Bekirdere Üçyol’a giden otobüsdeydiler ve onlar da sol taraftaki sucuk kokulu amcaya tahammül etmek zorundaydılar, yol boyu bu düşünceye tutunarak içime su serptim.

Biri bu sene de Fransa’ya gidecekmiş, Ramazan’a kadar orda takılmayı düşünüyormuş. Öbürü de zaten bir kaç haftada bir gidip geliyormuş, iyi hoş memleketmiş ama uzun kalmaya gelmezmiş, hani şu bi tane Le’otel varmış ya detoks metoks yapılan, orayı özellikle önerirmiş.

Lan heriflerin muhabbetine öyle bir sinir oldum ki anlatamam, “Artizliğiniz kime p*zevenkler? Gidin zengin muhabbetinizi rotari kulübünüzde yapın!” deyip elimdeki çantayı kafalarına geçirmemek için kendimi zor tuttum.

Yani bir insan nasıl bir iş yapıyor olmalı ki zırt pırt Fransa’ya detoks yaptırmaya gidebilsin? SSK primi nedir, yarım yağlı peynirin kilosu kaç liradır, Tansaş mı daha ucuzdur A101’mi, tüm bunları bilmemek nasıl bir duygudur Allah aşkına?

Burdan yetkililere sesleniyorum: Zenginler, sırf fakirlerin halini görüp sahip olduklarının kıymetini daha iyi anlayabilmek için ara sıra da olsa halk otobüslerine binmekten vazgeçmeli. Aksi halde bir gün benim gibi kıskanç, hazımsız bir herif çıkar ümüklerini oracıkta sıkıverir, kötü olmak istemiyoruz.